In coaching is de natuur een bekend en geliefde metafoor voor de processen die zich in het leven van ieder mens voordoen. Denk bijvoorbeeld aan de seizoenen van het leven, het wortelen als een boom, groeien en bloeien en vrucht dragen.
De natuur is dan ook een onuitputtelijke bron van inspiratie. Als ik na een dag werken thuiskom in mijn tuin, kom ik tot rust. Een ochtend in de moestuin met handen en voeten in de zwarte grond laat me uit mijn hoofd komen. Genieten van schoonheid tijdens wandelingen dichterbij of verder weg van huis doen ontspannen me. Ik word gespiegeld in mijn drukdoenerigheid door de trage processen en het eigenzinnige van de natuur. Al jaren probeer ik een plant te laten groeien op een plek in mijn tuin waar het past, en nu komt ie spontaan tevoorschijn waar het volgens het boekje niet zou kunnen.
Ecologisch tuinontwerpen
Nieuwsgierig en gedreven ben ik met de opleiding voor ecologisch tuinontwerpen gestart. Het ecologische aspect was een schot in de roos. Elke tuin, hoe groot of klein ook is een verbinding in de grotere, natuurlijke omgeving. Met je tuinplan de flora en fauna uit die omgeving versterken. Met aandacht en onderbouwing paradijsjes scheppen die het leven kleuren, en de biodiversiteit aanwakkeren. Dit gaat over tuinen, maar het had ook over coaching kunnen gaan.
Innerlijk ecosysteem
Tuinieren is een helpend beeld voor de client in het coachtraject. Hoe maak jij de grond van je leven vruchtbaar, welke planten floreren, waar zijn de schaduwrijke plekken in je tuin, welke zeldzame plant in jouw tuintje heeft speciale zorg nodig? Pijnlijk duidelijk wordt een burn-out gesymboliseerd als een braakliggend stuk land, waar niets meer op groeit door een verstoord ecosysteem. Als coach zoek ik naar beelden en taal die een brug kunnen vormen van de natuur naar ons leven. Om bewustwording van ons innerlijke ecosysteem en daar met aandacht voor zorgdragen.
Uitdagend gedachte experiment
Kris Pint beschrijft in ‘De wilde tuin van de verbeelding’ hoe de mens als tuinier van zijn leven continu bezig is zichzelf te verbeteren en nóg beter in de markt te zetten. De ondernemende tuinier die de handen uit zijn mouwen steekt om iets van zijn leven te maken, een proces van actieve zelfverwerkelijking van lichaam tot carrière. En door sociale media worden we uitgenodigd de resultaten ervan publiek te maken. De vraag die hij stelt is naar welk beeld we ons dan precies vormen. Ik vrees toch weer die van de homo economicus. Kaalslag, monocultuur.
Maar wat als je jezelf verbeeldt als een tuin?
Ik vind het een uitdagend gedachte experiment. Wat gebeurt er als ik naast het beeld van de tuinier die ik ben mezelf ga zien als een tuin. Een tuin die misschien wel wilder en uitgestrekter is dan ik op het eerste gezicht denk.
Er kantelt iets. Ik kan er nog geen vinger op leggen, en misschien is dat ook niet de bedoeling. Eerst maar eens rustig inzaaien en kijken wat er boven de grond komt. Ik heb er de hele lange zomer voor.